ไม่มีเศษข้าวให้หมู
มีหญิงหม้ายผู้หนึ่ง มีอาชีพทำเหล้าขาย โดยหมักข้าวให้เป็นเหล้า มีชายชราผู้หนึ่งผ่านมาและพักอยู่ในหมู่บ้านนั้นเป็นเวลาหลายเดือน ชายชราผู้นี้จะมาดื่มเหล้าของหญิงหม้ายทุกวันโดยมิได้จ่ายเงินให้ แต่หญิงหม้ายก็ไม่ติดใจ ยังคงตักเหล้าให้ทุกวัน วันหนึ่งชายชรามาบอกกับหญิงหม้ายว่า “เราจะเดินทางต่อไปแล้ว เราขอบใจท่านมากที่ท่านให้เหล้าเราทุกวัน ต่อจากนี้ไปท่านไม่ต้องเสียเวลาหมักข้าวทำเหล้า เราจะทำบ่อน้ำให้ท่าน บ่อนี้จะเป็นเหล้าอย่างดี” ว่าแล้วชายชราก็เดินจากไป วันรุ่งขึ้นหญิงชราก็เห็นบ่อน้ำเกิดขึ้นในบริเวณบ้าน และเมื่อตักน้ำในบ่อออกมาก็ปรากฏว่า เป็นเหล้ารสดีมาก ผู้คนก็มาซื้อเหล้าของหญิงหม้ายเป็นจำนวนมาก ทำให้หญิงหม้ายร่ำรวยมีความสุขสบายมากขึ้น สามปีผ่านไปชายชราผู้นั้นได้เดินทางผ่านมาที่หมู่บ้านนั้น
และได้แวะที่ร้านเหล้าของหญิงหม้าย หญิงหม้ายเห็นชายชราก็ดีใจรีบขอบคุณชายชราที่ช่วยให้ร่ำรวยมีความสุข ชายชราจึงถามว่า “เหล้าจากบ่อรสเป็นอย่างไรบ้าง” หญิงหม้ายตอบว่า “รสดีมากค่ะ เสียแต่ไม่มีเศษข้าวหมักให้หมูเท่านั้น” ชายชราหัวเราะแล้วบอกว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ให้มีเศษข้าวหมักให้หมูก็แล้วกัน” ว่าแล้ว บ่อเหล้านั้นก็หายไป หญิงหม้ายก็ต้องกลับไปทำเหล้าด้วยการหมักข้าวต่อไป
นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับความเชื่อของนิทานจีน
